lunes, 24 de enero de 2011

On acaba l'esquena

Acrílic en paper
24x32 cm

15 comentarios:

dapazzi dijo...

Una passada de blog.

Carlos León Salazar dijo...

Perfecto!! un belleza

graziano tessarolo dijo...

Ricorda la perfezione e l'armonia delle sculture classiche. I colori invece mi rimandano ad alcuni lavoro di Julio Larraz. Penso che alcune sue opere ti potrebbero piacere. Ciao Graziano

Tito dijo...

Manel, anche a me ha fatto venire in mente una scultura classica (greca o romana), forse la perfezione delle forme o il colore che richiama il marmo. Direi un opera perfetta, come sempre bellissima l'illuminazione. Complimenti!

nouvelles couleurs - vienna atelier dijo...

sei maestro nelle ombre... un opera perfetta oserei dire

Manel dijo...

Dapazzi, gracias.
Gracias, Carlos.
Graziano, Tito, las obras escapan de las manos de uno. Solo tenía intención de trabajar esta parte de la anatomía, pero los colores han dado a esta obra un aire clásico. Echaré un vistazo al pintor que me recomiendas, Graziano. Tito, es exagerado decir que es una obra perfecta. Lo que sí que tiene la chica tiene un trasero muy bien hecho.
Laura, gracias. Te digo lo mismo que a Tito.

victoria eugenia dijo...

Muy bonito, me gusta. Felicitaciones.

Manolo dijo...

Donde acaba la espalda empieza tu maestría, fantásticos colores y fantásticos volúmenes. Un abrazo

olivia dijo...

plastiquement parfaite ! Bises et A+

Unknown dijo...

Es ciento lo que dice Laura: eres un maestro de la sombra.¡Muy buén volumen!.

Manel dijo...

Gracias, Victoria, Manolo, Olivia y Maite.
Un abrazo.

Albert Gallego dijo...

Rotundo, sí señor. "La rotondité", que diu en Brassens a una cançó, t'ha sortit perfecta, no se li pot fer cap retret: forma, color, en fí, que ho has brodat. Una abraçada.

Manel dijo...

Gràcies, Albert. Es tracta de treballar la rotondité com si estiguessis fent unes pomes, i aleshores surt.
Una abraçada.

marty dijo...

très belles formes et lumières !

Manel dijo...

Merci, Marty.